بررسی مدیریت زمان و فرسودگی شغلی در کارمندان و اعضای هیئت علمی فعال و غیر فعال ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری

چکیده: هدف اصلی پژوهش حاضر " بررسی مدیریت زمان و فرسودگی شغلی در کارمندان و اعضای هیئت علمی فعال و غیر فعال ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری"بود. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی ( زمینه ای) بود. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه که عبارتند از پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های فردی، پرسشنامه فرسودگی شغلی مزلاچ (1993) و پرسشنامه مهارت های فردی مدیریت زمان عزیزی مقدم (1385) استفاده شد، نمونه ی آماری این تحقق 210 نفر کارمند و عضو هیأت علمی دانشگاه حکیم سبزواری بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. یافته های این تحقیق عبارتند از : بین کارکنان فعال و غیر فعال ورزشی از لحاظ میزان فرسودگی شغلی تفاوت معنی دار وجود دارد و فرسودگی شغلی کارکنان غیر-فعال بیشتراز افراد فعال می باشد. بین کارمندان و اعضای هیئت علمی از لحاظ میزان فرسودگی شغلی تفاوت معنی دار وجود دارد و فرسودگی شغلی کارمندان بیشتر می باشد. اثر اصلی هر دو متغیر فعالیت ورزشی و پست سازمانی بر فرسودگی شغلی معنی دار می باشد، اما اثر متقابل فعالیت ورزشی * پست سازمانی بر آن متغیر معنی دار نمی باشد. بین کارکنان فعال و غیر فعال ورزشی از لحاظ مدیریت زمان تفاوت معنی دار وجود دارد و مهارت مدیریت زمان کارکنان فعال ورزشی بیشتر می باشد. بین کارمندان و اعضای هیئت علمی از لحاظ میزان مهارت مدیریت زمان تفاوت معنی دار وجود دارد و مهارت مدیریت زمان اعضای هیئت علمی بیشتر می باشد. اثر اصلی هر دو متغیر فعالیت ورزشی و پست سازمانی بر مدیریت زمان معنی دار می باشد اما اثر متقابل فعالیت ورزشی * پست سازمانی معنی دار نمی باشد . بطور کلی می توان نتیجه گرفت که افرادی که دارای مهارت مدیریت زمان بالایی هستند، وقت بیشتری برای انجام فعالیت های ورزشی در زمان اوقات فراغت دارند و کم تر دچار استرس و فشار روانی می شوند و در نتیجه فرسودگی شغلی در آن ها کاهش می یابد.